انزوای اجتماعی و بیماری روانی

شاید به این فکر کنید که تمام زمان خود را تنها بگذرانید زیرا بودن در کنار دیگر انسان‌­ها سخت است. احساس می‌­کنید دیگران شما را به خاطر بیماری روانی‌­تان قضاوت می‌­کنند در نتیجه شما از روبه‌­رو شدن با دنیا می‌­ترسید.

در واقع شما برای جلوگیری از برچسب و انگ خوردن، عقب نشینی می‌­کنید. این عقب نشینی و انزوای اجتماعی از لحاظ احساسی بسیار هزینه‌­بردار است. اما این موضوع مانند یک خیابان دوطرفه است، همان‌­طور که بیمار روانی از اجتماع عقب نشینی می­‌کند، اجتماع هم از او پا پس می­‌کشد.

تاثیر روابط اجتماعی بر روی روان

روابط اجتماعی برای سلامتی هر فردی مهم است اما برای افراد با بیماران روانی به طور خاصی اهمیت دارد.

این افراد معمولا به ارتباط با خانواده اهمیت می‌­دهند اما اعضای خانواده به ارتباط با عضوی از خانواده‌­شان که بیماری روانی دارد، علاقه نشان نمی‌دهند.

گاهی اوقات انزوای اجتماعی به دلیل عدم تمایل افراد به ارتباط با فرد مبتلا به بیماری روانی است. جامعه معمولا از کنار هم قرار گرفتن این دو مورد جلوگیری می‌­کند، در واقع ننگی که به این افراد زده می‌­شود از اجتماعی بودن جلوگیری می‌­کند.

دلایل انزوا

• افراد با بیماری روانی شدید معمولا منزوی­‌ترین افراد هستند. آن­ها قضاوت می­‌شوند، مورد بی‌­احترامی قرار می‌­گیرند و به افراد منفور جامعه تبدیل می‌­شوند.
  آن­ها از طرد شدن توسط کسانی که از فرد مبتلا به بیماری روانی می‌­ترسند، وحشت دارند و به همین علت معمولا تمایل به ایجاد گروه خاصی از دوستان دارند.
  آن­ها می‌­توانند انتخاب کنند که با دیگر افراد ارتباط نداشته باشند یا این‌که می‌­توانند تلاش کنند تا موقعیت واقعی خودشان را پنهان کنند، که نتیجه آن استرس است زیرا که از فاش شدن وضعیت واقعی­‌شان می‌­ترسند.

دلیل دیگری که باعث می‌­شود فرد مبتلا به بیماری روانی منزوی شود، طبیعت بیماری است. فوبیاهای اجتماعی مانند آگاروفوبیا و یا اضطراب و افسردگی شدید موجب می­‌شود این افراد از اجتماع بترسند.

• زمانی که فردی، چه با بیماری روانی و چه سالم، در اجتماع نباشد از لحاظ روانی و جسمی تحت تاثیر قرار می­‌گیرد. تنهایی، استرس را به وجود می­‌آورد و در نتیجه آن موارد دیگر مانند حافظه و توانایی یادگیری هم تحت تاثیر قرار می‌­گیرد.
• معمولا فشار خون بالا نیز در این افراد دیده می‌­شود که نتیجه افسردگی و یا اعتیاد به الکل است. تصور کنید که به افسردگی و یا یک بیماری روانی مبتلا هستید، تنهایی، وضعیت شما را بدتر می‌­کند.
  تنهایی و احساس بی­‌ارزشی شما را به سمتی می‌­برد که فکر می‌‌کند فرد بی‌­مصرفی هستید و ناامیدی و کمبود عزت نفس وجود شما را فرا می‌­گیرد.

• انزوای اجتماعی، هم علت و هم معلول پریشانی و اضطراب است. زمانی که فردی  منزوی می‌­شود پریشانی روانی او نیز بیش‌تر شده و با پریشانی روانی تمایل به انزوا دارد. این چرخه‌­ی تباه شدن، افراد زیادی با بیماری روانی شدید را به سمت انزوا و تنهایی سوق می‌دهد.

نتیجه گیری

اغلب اوقات، مردم جامعه نمی‌­خواهند چالش­‌های بیماری روانی را درک کنند و حتی برای فهمیدن آن تلاش نمی‌­کنند. بنابراین لازم است با نگرش­‌های تبعیض­‌آمیز جامعه مقابله شود تا از بدنامی افراد مبتلا به بیماری روانی جلوگیری شود.