کاردرمانی چیست؟ کاردرمانگر کیست؟ ابزارهای کمکی کاردرمانگرها

کاردرمانی چیست؟

هدف کاردرمانی که نوعی توانبخشی است، افزایش توانایی فرد در انجام فعالیت­های خود مراقبتی، روزمره و یا حتی تفریحی است. این فعالیت‌ها شامل خوردن، لباس پوشیدن، حمام کردن، دستشویی رفتن و یا حتی فعالیت­های پیچیده تر مانند: درست کردن غذا، استفاده از تلفن و یا کامپیوتر، خرید کردن و غیره می‌شوند.

این روش درمانی مستلزم ایجاد هماهنگی بین بسیاری از توانایی­ های ساده ­تر است. مانند توانایی حس و حرکت و توانایی تصمیم­ گیری و برنامه ­ریزی برای انجام امور روزانه. این توانایی­ ها میتوانند دچار نقص شوند.

کاردرمانگر کیست و چه وظایفی دارد؟

کاردرمانگر این نقص­ها را با انجام برخی تست­ها مانند: تست تعادل و مشورت با سایر متخصصین، اعضای خانواده و مراقبان فرد، شناسایی می‌کند. علاوه بر این کاردرمانگر نیازهای فرد را با مشاهده­ فعالیت­های او در شرایط عادی می‌سنجد.

کاردرمانگرها سعی می‌کنند مشکلات فرد در جامعه و محیط فیزیکی را شناسایی کنند. آنها خانه­ فرد بیمار را از نظر وجود خطرات احتمالی بررسی کرده و اگر نیاز به انجام برخی تغییرات بود، اقدام می­کنند. حتی می­توانند رانندگی فرد را مورد ارزیابی قرار دهند و اگر نیاز به بازآموزی بود به فرد اطلاع می­‌دهند.

افراد دارای نقص عضو با کاردرمانگر کار می‌کنند تا در مورد اهداف خود تصمیم­ گیری و اولویت بندی کرده و بهترین تکنیک­ها و روش­ها را انتخاب کنند. برای مثال درمان افرادی که در استفاده از ابزار مشکل دارند شامل گسترش مهارت­های حرکتی فرد مانند کار با تخته و میخ است. بازی­ های حافظه نیز می‌توانند توانایی شناختی و حافظ­ فرد را بهبود بخشند. تکنیک­های انطباقی می‌توانند به افراد کمک کنند تا توانایی خود برای جبران نواقص شان را افزایش دهند. برای مثال فردی که بازوی فلج دارد یاد می‌گیرد تا روش‌های دیگری برای لباس پوشیدن امتحان کند.

ابزارهای کمکی کاردرمانگرها

کاردرمانگرها ابزارهایی برای کمک به افراد معرفی می‌کنند تا بتوانند به طور مستقل خود را اداره کنند. آنها به افراد یاد می­دهند که چگونه از این ابزارها استفاده کنند و گاهی ابزارهای مخصوصی برای آنها می­سازند. این ابزارها شامل موارد زیر هستند:

• بست­های ارتوپدی ابزارهایی هستند که از مفاصل، تاندون‌ها، رباط‌ها، استخوان­ها و عضلات آسیب دیده حمایت می­کنند. اغلب آنها سفارشی بوده و بر اساس نیاز و آناتومی بدن افراد ساخته می‌شوند. این ابزارها اغلب بسیار گران بوده و تحت پوشش بیمه نیستند.

• آتل از خشک شدن مفصلی که ثابت شده جلوگیری می­کند. در شرایطی که فرد قادر نیست اندامش را حرکت دهد، مانند بیماری آرتروز و یا سکته که مفصل در همان شکل خشک می‌شود. آتل­ هایی که اندام را صاف نگه می‌دارند از خشک شدن مفصل جلوگیری می‌کنند.

• ابزارهای کمکی کاردرمانی برای راه رفتن مانند: واکر، چوب زیر بغل و عصا در راه رفتن به تعادل به فرد کمک می‌کنند. هر یک از این ابزارها مزایا و نقایصی دارند و کاردرمانگر به فرد کمک می‌کند تا مناسب ترین آنها را انتخاب کند.

• ویلچیر به فردی که نمی­تواند راه برود کمک می­کند تا حرکت کند. نوع خودکار آنها بسیار باثبات بوده و قادر به حرکت در سطوح ناهموار هستند. نوع دستی آن باید توسط فرد دیگری رانده شود. این نوع کمتر ثبات داشته و سرعت کمتری دارند.

•  اسکوترها با باطری کار می­کنند و دارای کنترل سرعت هستند و می‌توانند به عقب و جلو و در سطوح صاف در داخل و خارج ساختمان حرکت کنند، ولی قادر به بالا و پایین رفتن از پله نیستند. اسکوتر برای افرادی که می‌توانند بایستند و مسافت‌های کوتاهی را راه بروند، مناسبند.

• پروتز یا اندام مصنوعی نیز برای افرادی که عضوی را از دست داده­ اند مناسب است. برای مثال اگر بازوی فردی قطع شده باشد، کاردرمانگر از بازویی مصنوعی برای او استفاده می‌کند که دارای گیره برای گرفتن وسایل است. کاردرمانگرها به فرد آسیب دیده کمک می­کنند تا کار با این اندام ­های مصنوعی را یاد بگیرد.